18 December

Goedemorgen,

De situatie van het laatste bericht heeft zich doorgezet, Stef is in een soort coma gezakt. Gistermorgen om 11 uur heeft hij een epilepsieaanval gehad waar hij niet goed uit kwam. Ik heb direct Rivotril gegeven, gevolgd door Stesolid, maar het hielp niets. De huisarts is gekomen, we hebben opnieuw Stesolid gegeven, maar Stef bleef schokjes houden in z'n gezicht en in z'n hand. De dokter heeft naar Groningen gebeld en gevraagd wat we nog meer konden doen. Het antwoord was afwachten en gewoon z'n morfine geven en eventueel een slaaptabletje. Dat hebben we gedaan en hij leek na twee uur eindelijk iets rustiger te worden. We vonden het beiden heel naar, want het leek net of Stef moest huilen en z'n ademhaling was heel oppervlakkig en onregelmatig zwaar. Uiteindelijk is hij wel rustig geworden, maar hij heeft z'n ogen open en ziet niks. Het enige waar Stef nog reactie op geeft is als je z'n handje pakt en hij hoort ons soms nog wel. Zo wordt hij wel rustig als ik bij hem ben en tegen hem praat. Ik heb vanaf vanmorgen 4.20 uur bij hem gelegen, ik kon niet slapen. We hebben nu het idee dat dit echt de laatste fase is.